درک و احترام
بعضی وقتا یه آدمایی و یه چیزها و شرایطی باعث میشه از یه جایی به بعد به خودت بگی تمومه،منم میشم یه آدم دیگه،منم باهرکسی مثه خودش،وقتی کسی تورو نمیبینه یا درک نمیکنه یا فقط برات درس میگه و عمل نمیکنه و یا اینکه به هر نحوی متوجه بی اهمیتی ها و ندیدن ها و بی احترامیا و اینجور چیزا میشی میگی آخه تا کی ،چرا اینجور آدمی رو تو دلم برا همیشه چال نمیکنم،چرا هنوز با یه لبخندگول میخورم،چرا سعی نمیکنم دقیقا همون اعمال و رفتار و روی اون آدم پیاده کنم؟و خیلی چراها و حرفای دیگه…نمیدونم شاید بابا و مامانم اینا حرف قشنگی میزنن میگن آدم خوبی کنه هیچی ازش کم نمیشه،بدی چه فایده…بعد میگم بعد اینهمه سال آخه شماهاچرا شماهایی که از خیلیا بدی و بی احترامی و قدر نشناسی از خیلی از آدما دیدید و از نظر من جوابی ندیدیم…اما جالبه هیچوووقت کوتاه نمیان میگن هرکسی به عقیده و راه و روش خودش،اگر از نظر تو ما خوبی میکنیم و جواب نمیبینیم مهم اینه برای خودمون و خدای خودمون میکنیم پس فکر دیگران و درک اونها چندان مهم نیست،تو وجدان خودتو آسوده کن.هرچند این حرفهاشون قشنگه اما برای منه جوون و خام شاید خیلی در همه شرایط و روابط و ضوابط و سالهای عمرم جواب نده و صبر و پختگی اونارو نداشته باشم اما همیشه سعی میکنم خاکی باشمو نهایت ادب و احترام خودمو بذارم و هیچوووقت از کسی متنفر نبودم و نیستم مگر در رابطه با انسانهایی که واقعا خودشون میدونن چی کردن و چجوری بودن باهام.پس دوست داشتنم برای همه است .
امیدوارم سراسر عشق و مهربانی باشد در دنیا
پاکی و خالص بودن و بی شیلگی
سراسر محبت،دوست داشتن،شادی و زندگی
سراسر خوبی و یکرنگ و یکرو بودن
سراسر درک و احترام و خیرخواهی
(مهرجویی)