خسته ازین دنیای بیرنگم

خسته ازین آدمهای بی رحمم

خسته ازین دلهای سنگی ام

خسته ازین سکوت سنگین آدمهای درد دیده

خسته ازین نادانی آدمهای طعنه زن

خسته ازین سکوت تنهایی شب

خسته ازین مسیرهای پر پیچ و خم

خسته ازین بلندپروازیهای بی سود…….

نوشته:مهرجویی

صدای آرامش بخش،قلبت را آرام‌کن…….

حاصل عمر منی ای گل نازم چه کنم

بی تو تنها،ای عشق در اینجا چه کنم

در دلم می سوزم و گریانم امشب چه کنم

رفتم پی عشقت،ولی افسوس که دگر

لحظه ها رفتند و هیچ نکردند،حال چه کنم

همچنان ثانیه ها می روند،ولی من چه کنم

یارب،این چه آتشی بود که نشست بر دل من

که نمیدانم تا کی خواهد سوخت این،دل من

بی تو ای عشق که غم زد به دلم چه کنم

کس نداردخبر از حال زارم،چه کنم

بی تو آسمان دلم هر روز و هرشب گرفته ست

یا رب، بین این دل زار مرا

که جز تو کس نداردخبر از این دل من

بی تو ای عشق،من آشفته ترینم

اما نمیدانم،بخدا نمیدانم چه کنم

میدانم که دلت می سوزد از فراق من

اما ……..

D

سراینده:مهرجویی

مورخ:۸۷/۱۰/۱۶